Kahpe felek hiç yüzüme gülmedi

Geldin bu dünyaya gülmezsin dedi

Beni kabdan kaba koydu bu kade

On üç sefer hastahaneye yattım

Derman gelir diye yollar gözettim

Bugün yarın dedin gönlüm aldattın

Yıl yetmiş yedi ye gelene kadar

İstanbul'da, Ankara'da, Sivas'ta

Yüksek ihtisasta iy'olur hasta

Ömrüne bereket Hekimler usta

Ölüm erteledi bilmem ne kadar

Hastahane hastaların yuvası

Yataklardan gelir hastanın sesi

Çetin olur hastaların gülmesi

Sor ki neler çekmiş gülene kadar

Nice zehir içtim dost eli ile

Kafa çatlak gözü perdeli ile

Kırk üç yıl eğlendim bir deli ile

Tükenmez derdim var sanma bu kadar

Gam ile yuğrulmuş bu dertli beden

Yoksa tecelli mi bilmem ki neden

Vasiyetim size budur ölmeden

Oku, çalış, öğren, ölene kadar

Veysel der tükenmez bu benim derdim

Katlandım cefaya şükrettim durdum

Yaşasın milletim bayrağım yurdum

Dilerim Allahtan sonuna kadar